LIBITINA

LIBITINA
LIBITINA
Dea apud Rom. in cuius templo locabantur, et vendebanturea, quae ad sepulturam pertinebant, ita dicta a libitu, vel libidine. Plutarch. Venerem fuisse putat, redditque rationem in Problematibus, quare Romam. ea, quae ad pompam funebrem spectarent, in Veneris templo voluerint asservari, ut sc, eo ipso humanae fragilitatis admoneremur, certo scientes exitum ab ortu non procul abesse, cum eadem Dea, et morientibus praesit, et vitam ingredientibus. Alii malunt Proserpinam esse Plutonis uxorem, quam quod inferorum crederetur Regina, mortuis praeesse putabant. Hinc aliquando ponitur pro ipsa morte, s. pro feretro, quo mortui efferuntur. Horat. Carm. l. 3. Ode 30. v. 6.
Non omnis moriar, multaque pars mei
Vitabit in Libitinam. ------ -----
Hinc Libitinarii, qui funeribus necessaria venditant. Nic. Lloyd. Similiter Delphis Epitymbiae Veneris exigua statua posita erat, ad quam maves, in parentationibus et libationibus, elicere atque evocare consueverant, ut annotavit Cael. Rhodig. Lect. Antiq. ut supra, l. 39. c. 18. Hinc eleganter apud Horat. Libitinam vitare dicuntur ut supra qui se immortalitati vindicant. Imaginem Libitinensis Sacerdotis, pro Defuncto sacrisicantis, ad idolum Herculis, pateram lactis: illudque supra caput idoli effundentis, exhibet Fortun. Licer. l. 6. c. 4. de Lucernis antiq. ubi Lucernam Galvianam, mortuales ritus antiquorum mirifice representantem, explicat. Inde Libitina ratio, apud Suet. Ner. Claud. c. 39. liber acceptarum pecuniarum, quem conficiebant, qui Veneris libitinae thesauro praeficiebantur. Nempe mos vetustissimus fuit apud Rom. a Servio Tullo Rege iam institutus, ut certum quid penderetur εῖς τὸν θησανρὸν τῆς Α᾿φροδίτης εν ἄλσει καθιδρυμένης, ἣν προσαγορεύουσι Λιβιτίοην, ἁπὲ τῆς ἀπογινομένων, ut inquit Dion. Halic. l. 3. p. 220. i. e. Thesauro Veneris in luco dedicatae, quam Libitinam cognominant pro mortuis. Mortui igitur uniuscuiusque nomen deferebatur ad eos, qui hoc nomine pecuniam exigebant, et ab illis Libitinae rationi inscribebatur: quâ ratione exacte sciri poterat, quot hominum stragem quolibet anno mors fecisset. Sic pestilentiâ unius autumni triginta funerum milia in Libitinae rationem venisse, est in Suet. d. l. ad quem vide Casaub. Animadvers.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Look at other dictionaries:

  • Libitina — (ou Libitine) est la déesse romaine des funérailles. On ne connait aucune légende où elle apparaît, on sait juste qu elle veillait au bon déroulement des funérailles. Elle a parfois été confondue avec Vénus (à cause de la ressemblance entre… …   Wikipédia en Français

  • Libitina — es, en la mitología romana, una diosa del inframundo, los muertos y el entierro. El nombre de esta diosa se ha usado como sinónimo de la muerte. Fue comparada posteriormente con la diosa Proserpina. Su nombre era sinónimo de muerte (véase Horacio …   Wikipedia Español

  • Libitīna — Libitīna, altitalische Göttin, welche Beziehung zu Tod u. Todtenbestattung hatte, daher sie später mit Proserpina u. Venus identificirt wurde, welche Letztere auch Libentina (s. Aphrodite), als Aufseherin über die Begräbnisse, hieß; neben dein… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Libitīna — Libitīna, röm. Göttin der Bestattung, in deren Hain die Listen über die Todesfälle geführt wurden und die Begräbnisunternehmer (libitinarii) ihren Sitz hatten; in ihre Kasse kam für jeden Sterbefall eine Gebühr. Nach ihr hieß im Amphitheater das… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Libitina — Libitīna, eine später mit Venus gleichgestellte altital. Göttin des Natursegens, zugleich auch des Todes …   Kleines Konversations-Lexikon

  • Libitina — Libitina, die altitalische Leichengöttin, aus deren Tempel alles zum Begräbniß Nöthige gemiethet werden konnte …   Herders Conversations-Lexikon

  • Libitína — LIBITÍNA, æ, ein Beynamen der Venus, unter welchem sie zu Rom verehret wurde. Sie hatte daselbst ihren Hayn und Tempel, in welchem sich unter andern auch der Schatzkasten befand, worinnen man das Geld beylegete, welches bey jeder Leiche abgegeben …   Gründliches mythologisches Lexikon

  • Libitina — Libitina,   altrömische Göttin der Bestattung. Der ihr geweihte Hain in Rom (wohl auf dem Esquilin) bildete den Mittelpunkt des Begräbniswesens in der Stadt.   …   Universal-Lexikon

  • Libitina — {{Libitina}} Römische Göttin der Leichenbestattung; in ihrem Heiligtum war das Büro der libitinarii, der Begräbnisunternehmer, die gegen Zahlung an die Tempelkasse Verstorbene beerdigten oder verbrannten …   Who's who in der antiken Mythologie

  • libitina — s. f. [Linguagem poética] A morte …   Dicionário da Língua Portuguesa

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”